بگذارید همین اوّل صبحی، خیالتان را راحت کنم!
طبیعی است که بپرسید: بابت چی!؟

پریروز جمعه 8/2/96 مناظره اوّل شش نامزد ریاست جمهوری را دیدیم و دیدیم آنچه را که دیدیم. به خیال خودمان شروع کردیم به تقسیم مدال‌ها بر اساس قدرت تسلّط مناظره و منکوب کردن حریف توسط هر یک از نامزدها؛ آن قدر این قصه داغ شد که حتی برخی تصویر پروفایلشان را عوض کردند و از این مهم‌تر، برخی از متنفذین یکی از دو جناح کشور (جناح ا.ط) خواستند که جای نامزد پوششی و جوششی عوض شود؛ این قدر کیف کردند. در چنین فرهنگی، مناظره یعنی همین؛ امّا خیالتان را راحت کنم و رُک بگویم که اگر صد سال سیاه هم انتظار بکشید، از #سید_ابراهیم جز همین شخصیتی که دیدید نخواهد دید، متین و مردمی و بیزار از جناح‌بازی. و دغدغه‌مند نسبت به دردهای مردم. بی‌جهت نیست که امام در دوره‌ای که قوه قضائیه در دست فُحولی  که  قبورشان هم‌سطح و یا در عدادِ مزار مراجع عظام است، خارج از سیستم، به جوانی که هنوز سی سالش تمام نشده ماموریت‌های مستقل قضایی مهم واگذار می‌کند و بی‌جهت نیست که از میان ده‌ها عالم برجسته و متقی تنها اوست که افتخار خدمت در آستان قدس رضوی نصیبش می‌گردد؛ متولّی کرور کرور ثروت امام رضا علیه آلاف‌التحیة والثناء؛  چرا که او پاک‌دست است و قاطع.
هر کس نگاهی گذرا به کارنامه #سید_ابراهیم کرده باشد، خوب می‌داند که ابراهیم رئیسی به واسطه مشاغل حساس و مهم نظارتی، اطلاعاتی از این آقایان و همفکران و نزدیکانشان دارد که اگر رو کند نه از تاک نشان مانَد و نه از تاک‌نشان! نه! نترسید؛ نلرزید! سید ما فقط پوریایِ «ولی نعمتان انقلاب» هست و دیگر هیچ. او هیچ‌گاه برای #چهار_تا_رأی در امانتِ جمهور خیانت نخواهد کرد، او در مراحل مختلف امتحانش را پس داده است و ان شاء الله از این پس هم چنین خواهد بود و من امروز با کمال ادب و فروتنی به ساحت ملت عزیز ایران عرض می‌کنم که اگر #سید_ابراهیم تا دیروز، کاندیدای منتخب من بود که خواهد بود؛ از امروز من او را استاد اخلاق خویش نیز می‌دانم در دنیای سیاست و غیر آن.  و از آنجا که معتقدم دلها به دست خداست، مطمئنم که مهرش اگر قرار بر نشستن باشد، بی‌حدّ و مرز بر دل آحاد ولی نعمتان انقلاب، محرومان و مستضعفان خواهد نشست و نیز هر کس که دل در گرو ارزش‌های انسانی دارد. یا علی